Terug in Nederland

Beste mensen,

Ik ben inmiddels een week terug in Nederland en heb de reis kunnen laten bezinken. Er zijn ontzettend mooie dingen gebeurd in Afrika en ik heb een hoop gezien en laten zien.

Van dinsdag 8 juli tot zaterdag 12 juli hadden we het voorbereidingsevent in Delden. Hier werden we toegerust op voornamelijk geestelijk gebied. Ook kregen we praktische tips en handreikingen over hoe we de jongeren konden bereiken en we oefeningen met ze konden doen. Bij AIA is het de bedoeling dat je eerst een tijdje met de jongeren gaat sporten, om vervolgens in de pauze een stukje drama te doen en een getuigenis of uitleg hierbij te geven.
Ook met betrekking tot het spelen van drama en het geven van een getuigenis kregen we uitleg. Daarnaast was er elke dag een dienst met een spreker, waardoor we in geloof ook opgebouwd werden.

Daarnaast was het voorbereidingsevent in ieder geval voor mij een mooie manier om de rest van het team goed te leren kennen. Aangezien ik op het laatste moment nog aan de groep was toegevoegd kende ik iedereen nog helemaal niet goed. Dit was wel iets wat in die dagen moest gaan groeien, zodat we als één team richting Afrika konden.

Met name tijdens het event ben ik enorm opgebouwd in mijn geloof. Doordat je constant bezig was met het God merkte ik ook wat een kracht en vertrouwen je daaruit kan krijgen. Toen het event begon vond ik het allemaal nog erg moeilijk, en wist ik niet goed hoe ik moest gaan evangeliseren naar de kinderen in Afrika en hoe dit zou gaan lopen. Hier kreeg ik tijdens het event steeds minder last van en ik heb erop leren vertrouwen dat ik het in Gods handen mag leggen en het dan wel goed komt.

In dat vertrouwen zijn we ook op pad gegaan. Zaterdag moesten we eerst een enorme tijd op het vliegveld wachten. Rond 10 uur waren we op schiphol, maar we vlogen pas rond 20 uur. Even was er paniek omdat we tickets misten, maar dat kon snel worden opgelost. We vlogen via Londen, dus daar hebben we moeten overstappen. Dit ging vrij snel en rond 23uur zaten we in het vliegtuig naar Johannensburg. We hadden een nachtvlucht en ik heb de hele tijd zo'n beetje kunnen slapen. Rond 9 uur kwamen we aan in Johannensburg en werden we opgevangen door medewerkers van AIA daar.

Vervolgens werden we direct naar de kerkdienst gereden in Tshepisong (township in Soweto, Johannesburg). Dit vond plaats in een school. Deze school was ook onze uitvalsbasis voor die eerste week. Tijdens de kerkdienst werden we voorgesteld en na de tijd hadden we de ruimte om contact te maken met de leden van de kerk. We kregen ontzettend vieze soep te eten die we met een dankbaar gezicht hebben opgedronken. Hierna gingen we naar één van de gastgezinnen. We sliepen niet in Tshepisong, aangezien dit een redelijk gevaarlijk township is. We sliepen bij de pastor van de gemeente, die de directeur is van het plaatselijke ziekenhuis. U raad het al, zij woonden in een kast van een huis. 3 van ons zouden bij hun slapen. We kregen daar goed te eten en hebben overlegd over wat we de volgende dag gingen doen aan clinics en drama en we hebben onszelf een doel gesteld voor die week. Dat doel was dat we het ministry team van de kerk zouden leren hoe ze sport clinics kunnen geven en dramastukken kunnen doen voor de kinderen. Zodat ons werk niet alleen die week er zou zijn, maar het door zal gaan totdat er volgend jaar weer een nieuw Nederlands team komt om ze toe te rusten.

Met de jongens sliepen we in een huis dat achter het huis van de pastor lag. Hier hebben we zondagavond de WK-finale gelukkig nog kunnen kijken.

De volgende dag gingen we weer vroeg op pad. De dagen die hierop volgden zagen er allemaal redelijk hetzelfde uit. We gingen sochtends rond half 8 weg vanaf het huis van de pastor om naar een huis tegenover de school te gaan, waar we konden ontbijten. Na het ontbijt hadden we even tijd voor onszelf, of hadden we 'devotion time'(een soort bijbelstudie met de mensen van de kerk). Vervolgens gingen we ergens op bezoek. Zo zijn we 2x bij een weeshuis geweest. De 2de keer dat we hier kwamen hebben we een ruimte voor ze geschilderd. Daarnaast hebben we schoongemaakt voor ze en gespeeld met de kinderen. Wanneer we terugkwamen was het tijd om te lunchen. Daarna konden we richting het sportveld om de clinics te gaan geven. De eerste dag al waren we overdonderd door het aantal kinderen dat hierop af kwam. 150 kinderen zaten te kijken naar ons drama stuk!! In Nederland is het al druk met 20/30 kinderen. Moet je nagaan!!
We hebben 3 verschillende sporten gedaan met de kinderen. Ik richtte mij voornamelijk op het voetballen. Daarnaast was er nog volleybal en netball (lokale sport). Gedurende de week groeide het aantal kinderen, met als hoogtepunt de laatste dag. Toen waren er ongeveer 250 kinderen. Die laatste dag hebben we ook de hele voorbereiding en uitvoering van de dag aan het ministry team van de kerk overgelaten, zodat we konden zien hoe zij dit deden en we hun tips en feedback konden geven.
Na de clinics was er een praise and prayer. We gingen dan met z'n allen naar de school, waar ook mensen en geïnteresseerden van de kerk waren. Hier zongen we met z'n allen en was een kleine overdenking. Na die tijd gingen we terug naar het huis van de pastor om te eten en de volgende dag voor te bereiden.

Vrijdag was het Mandela's day. Op die dag gaf iedereen 67 minuten om te dienen voor een ander. Wij zijn die dag naar het ziekenhuis gegaan waar de pastor directeur van was. Hier hebben we een afdeling schoongemaakt. Dit was ook hoog nodig! Ze hebben daar niet de hygiënische voorschriften en regels zoals we die hier hebben helaas.
Vrijdagavond hebben we een farewell party gehad. Allereerst in de kerk, en daarna ook bij de pastor. We kregen heerlijk te eten en aangezien één van de teamleiders ook jarig was een heerlijke taart.

Zaterdag was de dag van afscheid. 's Ochtends vroeg vertrokken we. We gingen die dag een safari doe in de buurt van Johannesburg. Daar hebben we veel mooie dieren gezien en ook een heerlijke barbeque gehouden. Aan het eind van de middag begaven we ons richting Soshanguve (township in Pretoria). We gingen hierheen in 3 auto's. Aangekomen in Pretoria dacht de bestuurder van de voorste auto iemand te herkennen. Hij riep hem en gaf door het raam een hand. Hij zag toen echter dat hij zich vergistte en de man niet kende. De man liep weg. Na een ogenblik kwam de man weer terug en stak zijn hand door het raam, die de bestuurder net dicht doen. Hij kwam echter niet tot het openen van de deur, omdat de bestuurder hem zijn hand vastgreep. Het verkeer stond hier behoorlijk vast en aan beide kanten van de auto kwamen nog 2 mannen staan. De ene probeerde de deur open te trappen en de andere man probeerde het raam in te slaan met een mes. Na een paar seconden greep Rolf (teamgenoot) de arm van de man vast, zodat de bestuurder weg kon rijden (de auto’s voor hem waren nu weg). Toen ze ongeveer 60 km/h reden kon het raam wijder worden geopend en de arm van de man worden losgelaten, zodat de man de auto uitviel.

Toen we aankwamen bij de kerk was iedereen behoorlijk geschokt. De rest van de dag hebben we het alleen maar daarover gehad. Ons veiligheidsgevoel was behoorlijk aangetast. In Tshepisong voelden we ons heel veilig, en liepen we ook vaak alleen over straat, maar hier (Soshanguve) was dit gevoel helemaal weg. De eerste avond zijn we allemaal in auto’s weggebracht naar de gastgezinnen, waarbij de mannen eerst de vrouwen wegbrachtten. Na een paar dagen was het gevoel van veiligheid weer redelijk terug en er zijn geen gekke dingen meer gebeurd. De zondag dat we er waren werd er meteen van ons verwacht dat we gingen sporten met de kinderen en dat hebben we toen ook gedaan.

Het programma door de week zag er hier iets anders uit. ’s Ochtends gingen we altijd eerst ontbijten en daarna hadden we stille tijd. Hierna gingen we ‘homevisits’ doen, wat niets anders inhoud dan deur evangelisatie. Je stapt bij iemand naar de deur en knoopt een gesprek aan over God. Dit gaat daar wel een stuk anders dan hier. Iedereen staat er daar erg voor open en het meerendeel gelooft min of meer ook wel in God. Hierna was er dagelijks een lunch, waarna we naar een school of weeshuis gingen om met de kinderen daar te sporten en te spelen. Op de scholen kwamen erg veel kinderen en bij het weeshuis waren ook altijd kinderen die op de school zaten in de buurt. Altijd waren we wel met ongeveer 150 kinderen. Dit duurde vaak anderhalf uur.

Hierna gingen we terug naar de kerk, om ook daar te sporten met de kinderen. Ook dit duurde anderhalf uur en elke dag waren er meer kinderen. Dit kwam ook doordat we na het sporten een ‘soupkitchen’ hadden. Hier kregen de kinderen een beker soep en 2 stukken brood. Erg dankbaar om te doen en we merkten enorm dat hier behoefte aan was in dit gebied.

Op vrijdagavond hadden we een dutch night. Dit was ons afscheid. Er werd van ons verwacht dat we een hollandse avond gingen organiseren. We hebben daarom Nederlands gekookt, en allemaal kleine nederlandse spelletjes gedaan.

De volgende dag was het tijd om afscheid te nemen en ons richting het vliegveld te begeven. We hadden weer een nachtvlucht, maar nu in een veel nieuwer en luxer vliegtuig. De meesten van ons hebben enorm slecht geslapen, waaronder ik. Om 5 uur moesten we het vliegtuig weer verlaten, om onze overstap naar Amsterdam te halen. Om 9 uur kwamen we daar veilig aan en konden we weer richting thuis gaan.

Ik wil iedereen die deze reis voor mij mogelijk heeft gemaakt enorm bedanken. Ik heb er enorm van genoten en ben gegroeid in persoon en in relatie met God. Ik heb wat kunnen betekenen voor de plekken waar we zijn geweest en daar ben ik enorm dankbaar voor.